Pa,

Niet onverwacht, maar toch pijnlijk en te vroeg ben je vertrokken naar andere oorden. De rust die je verdiende na een ongelofelijke strijd.
13 juli was al een datum met herinneringen voor ons allen samen, nu komt er nog een extra bij, met een mindere leuke afloop,....

Sterk, positief en vol moed ging je iedere uitdaging aan, hoe moeilijk of lastig het ook werd op het einde.
Met een duwtje aan de poep kon je vorige week nog een lading stro lossen en zat je nog een namiddag van die domme bloemen te zaaien voor de vogels en de konijnen.

De machinewereld was u grote plezier.
Nooit geklaag, nooit gezeur 1 en al positiviteit tegenover iedereen en we moeten vooruit was de leuze. Der heeft niemand behoefte aan veel geklaag, wel aan plezier.

Een groot voorbeeld voor velen.
Een vader uit de 1000, mijn back-up voor alles, mijn 2de nuchtere visie op iets, mijn vrijblijvende oprechte adviseur, mijn voorbeeld voor alles en mijn leraar in de kijk en visie in het leven, mijn trotse leraar in knutsel en herstelwerken van alle soorten, waar ik maar al te graag dag dagelijks gebruik van maak.
De fietsbegleider voor de kids en de bedenker van aanpassingen op hun speelgoed.

Het gemis is groot.
De leegte vullen we met mooie warme herinneringen die je ons bezorgde. En dat zijn er enorm veel. We proberen je levenswerk en visie verder te zetten zoals je zelf wilde; eenvoudig, maar toch tijd om te genieten van elkaar en het leven.
Het gaat je goed pa, dankbaar dat je mijn vader bent, opa van de kids.

Kris

P A P A - 13 juli ‘24

Wanneer je aanvoelde dat ik geland was in Brussel, besliste jij om jouw laatste vlucht te nemen. Je bent vertrokken, vertrokken naar een plekje wat verder weg van ons.

Ik vond alvast geen reisorganisatie die een tour aanbiedt naar de plaats waar jij nu vertoeft. Vol goede moed geloof ik erin dat we ooit samen terug een reis maken!

Graag wil ik jou bedanken om met zoveel rust en warmte mij 31 jaar te coachen. Mijn verdriet is groots, dat is het minste wat ik kan zeggen. Daarenboven zijn de herinneringen die ik eeuwig zal koesteren gelukkig nog steeds groter! Hoe ouder ik werd, hoe meer ik je een stukje van de wereld liet zien. Erg dankbaar dat ik jou dit kon meegeven!

Bij thuiskomst voelde ik de koude handen, maar weet dat de handen van mij, die warm zijn, jouw warmte zullen verder dragen! Ik ben dankbaar voor wat ik meekreeg en verder mag delen. Ik verlies nu een figuur, maar geen vader. In alles wat op mijn pad komt, ben jij aanwezig. Ik vertrouw erop! Nog maar net je ogen gesloten en de verplichtingen komen al, sorry!

Liefs, Katrien

Rouwbrief

Gedachtenisprentje